Definició de música

La música és física del so aplicada, operada des de la teoria de la informació. Aquesta informació s'entén com a un conjunt d'elements discrets (sons, afinacions de sons, harmònics, relacions de fase, equalitzacions...) que són percebuts com a estímuls pel nostre cervell, i que en si mateixos estan desposseïts de contingut semàntic. Així, en parlar d'estils musicals crec que és molt més correcte parlar de sistemes, subsistemes o conjunts de sistemes formats per sons discrets, més que de llenguatges. I compondre no és sinó generar noves seqüències d'ones.

divendres, de febrer 15, 2013

Entrevistes 2013, 3.



Arriba el torn d'en Dino Ratso. Dues coses el poden definir pels que no el conegueu: les seves lletres (no sempre són políticament incorrectes, allà està "Elvis ha dejado el edificio", però si vol dir una cosa no es talla) i l'alta quantitat de presentacions en directe que fa. Val la pena dedicar-li uns minuts.

1. La teva darrera obra és el CD "Álbum blanco". Com el vas plantejar inicialment?
Inicialmente no había intención de hacer un disco. Todo surgió después de grabar una canción que optaba a aparecer en la banda sonora de una película de animación española sobre Copito de Nieve. Un amigo había escrito el guión y me animó a presentar un tema. Al parecer ni se lo escucharon. Bueno, no me importó aunque la canción era lo suficientemente buena como para haber merecido la pena que los niños hubieran podido escucharla al final o principio de la “peli”. Seguro que habrían sido tremendamente felices, ja, ja, ja. El caso es que escogieron una que presentó una “ex” de Operación Triunfo. La suya duraba dos minutos y medio y la mía, algo más de siete minutos. Pero, vamos, creo que apenas sonó en la radio o...yo almenos sólo la oí una vez y porque me la puso el colega que escribió el guión. Volviendo a tu pregunta, lo que ocurrió fue que me entró el gusanillo y me ví con ganas, fuerzas y ayuda por parte de algunos colegas para seguir grabando. Mi única intención era compilar todos los mejores temas que tuviera en ese momento y grabarlos en las mejores condiciones posibles. Estoy contento. Obviamente, con la perspectiva que da el paso del tiempo, pues habría cambiado unas pocas cosas, no tanto en sonido pero sí la duración de alguna canción.

2. Vam ser quatre els productors d'aquest disc, cada un amb el seu lot de cançons. Què et va aportar cada un? Ha sonat el disc final com l'imaginaves?
Bueno, no había ningún tipo de planificación así que tampoco sabía quién iba a grabar qué exactamente. Eso se fue clarificando un poco a medida que surgía la oportunidad de grabar con tal o cuál y era entonces cuando decidía que canción le vendría bien a esa persona que se había ofrecido a echarme una mano. Lo importante, siempre, siempre, siempre, son las canciones. Si no tienes un buen tema, difícilmente la persona con la que trabajes para darle forma podrá hacer milagros. En el disco hay temas muy rock o pop y otros más... digamos que ambientales. Por ejemplo, “Antes de acostarnos juntos” o “La noria” ví claro que podía grabarlos contigo, darles un sonido más etéreo y que rompieran un poco con la sonoridad de los otros temas y también para ayudar a oxigenar el disco. No hay nada malo en la heterogeneidad sí todo tiene una razón de ser. “Hay que matar a un cantautor” empecé a hacerla con Dani Parker pero como andaba liado con su grupo pues la acabé con J.Oskuro del grupo punk Eyaculación Postmortem, así que, ya ves, hay canciones trabajadas con varias personas. Lo único malo de grabar con amigos es que estos también tienen sus cosas por hacer y todo el proceso de grabación se acabó dilatando un poco más de la cuenta, pero no importa porque hacer las cosas bien lleva tiempo.

3. Tens fama de fer lletres "potents". Què t'inspira per fer-les? Quina és la teva favorita?
Pues...no sé...no creo en la inspiración...eso es una falacia, ya sabes, que si las musas y bla, bla, bla. Romanticismo barato. Más que inspiración, lo que uno necesita son ideas y ganas de hablar claro. Hoy en día hay mucho falso poeta escribiendo canciones. No me gustan las letras pretenciosas así que, las escribo de la forma más clara e inteligible posible. La mayoría de letras...no sé...tienes una idea y le vas dando forma hasta que la melodía se transforma en palabras. Me tomo mi tiempo porque a veces se me ocurren un par de versos y al cantarlos digo; puf, menuda mierda, y vuelta a empezar. Mi tema favorito...pues no sabría decirte...quizás el que más rabia puede darle a algunos como “Hay que matar a un cantautor”, aunque “Loco por el fútbol” también me gusta mucho.

4. Normalment, en directe, toques només tu acompanyat d'una guitarra elèctrica. T'afavoreix d'alguna manera? Tens previst explorar més formats?
No sé si me favorece. Creo que con la guitarra tengo muy buena pinta, ja, ja. A la hora de tocar en directo procuro que los temas se aguanten sólo con guitarra y voz y que sean muy diferentes unos de otros. No tanto al tempo o sonoridad pero sí en cuanto a dinámicas. No quiero que la gente piense que estoy tocando la misma canción todo el tiempo. Busco siempre variedad en los ritmos.
Obviamente me gustaría poder tocar con acompañamiento pero a veces el espacio y, muchas veces, la cuestión económica son un impedimento. He estado hablando con un compañero guitarrista para que, cuando las condiciones sean favorables, me acompañe en algunos conciertos. Pero si te soy sincero me gusta mucho tocar solo. Para tocar en directo sólo mi determinación puede ser un problema. Si tocas con más gente ya cuesta un poco coordinar agendas, ¿no? Además, a veces cambio el repertorio porque incorporas algún tema nuevo y, si tocas con más gente, no puedes pedirles que se queden quietos porque vas a tocar una nueva canción.

5. I per què una Mustang (que sona molt bé, per cert)?
La compré en una tienda de Gràcia hace unos siete años. Pasé por delante del escaparate y la ví. Me dije: “Anda, una Fender Mustang como la de Kurt Cobain.” Siempre me gustó el color (Sonic Blue). Originariamente era una guitarra para niños pero a los grupos de surf y garage de los 60’s y a bandas noise de los 90’s les entusiasmaba. No tiene un sonido muy “gordo” pero eso se soluciona poniendo una doble pastilla. Bueno, como decía, creo que al cabo de un año volví a pasar por la misma tienda y como estaba trabajando me la pude comprar. Había utilizado una guitarra Maison Standard durante nueve años y la verdad es que ya no daba más de sí. Algunos acordes no podía hacerlos porque sonaban mal, ja, ja, ja, y claro, tocar así es algo tedioso. Pensé que sería buena idea comprar una guitarra que pudiera durarme toda la vida. Estoy contento con ella. Creo que, junto con la guitarra española que me regalaron mis padres a los 16 años, es la mejor compra que he hecho. Me gustan las guitarras, me gusta verlas pero no soy de esos que tienen una y enseguida están pensando en comprarse otra. Más que nada, es que sólo puedes tocar una, así que da igual tener una, tres o veinte. 

6. A partir de la teva experiència, quins locals recomanaries per a actuar als nostres lectors?
¡Puf! No sé, tio. Me gustaría poder recomendar alguno donde pagaran muy bien y la gente escuchara un poco pero a veces creo que ese lugar no existe...al menos no lo he encontrado todavía, ja, ja, ja.

7. Quan tens previst tornar a entrar a l'estudi de gravació?
Es probable que en los próximos meses grabe un EP con cinco canciones. Sólo con voz y guitarra porque creo que son lo suficientemente buenas para no necesitar nada más. Tengo que acabar de hablarlo con J.Oskuro de Eyaculación Postmortem para arreglar los últimos flecos de la planificación. Las canciones...hay alguna nueva pero el resto... creo que alguna he llegado a tocarla en directo pero... casi puedo decir que todas son nuevas porque casi nadie las ha escuchado. Lo hago... por darme el gustazo, supongo. No tengo necesidad de publicar nada nuevo. De hecho, no creo ni que haga copias físicas, se podrá escuchar por internet y eso será todo.

8. Continuant amb la pregunta anterior, tens ja noves cançons que puguin entrar en un hipotètic nou àlbum?
Lo de componer me lo tomo con calma. De cara a un futurible LP ya tengo seis canciones listas. Las toco en directo desde hace algún tiempo. Quizás a finales del año que viene me ponga a grabar de nuevo pero todavía queda lejos. La verdad es que grabar me aburre bastante. Prefiero tocar en directo. 

9. Has pensat a filmar algun video?
Pues la verdad es que no...

10. Quina és la teva actitud davant d'internet? I de la música en suport físic?
Creo que internet es un gran contenedor y tienes que sumergirte y pasarte horas y horas buscando, leyendo y escuchando mierda hasta encontrar un poco de oro. Internet no deja de ser una proyección humana, así que te encuentras todas las miserias humanas que hay en el mundo real. A mi me gusta el soporte físico de la música, sea vinilo, cd o cassette. Creo que hoy en día la música se graba mejor que nunca pero la gente la escucha en unas condiciones de mierda. Ya sabes, la escucha a través de los altavoces del portàtil, del móvil o qué se yo. A mi me gusta poner el disco en el tocadiscos o el cd en la cadena y escuchar la música con auriculares mirando la portada o la carpeta del disco. Durante ese rato no hago nada más. Sólo escuchar. Nunca me pongo música de fondo mientras limpio mi habitación.

11. Seguint amb l'anterior: CD, mp3 o vinil?
Cualquier formato es válido. Tengo un reproductor de mp3 y lo uso por las noches cuando me voy a dormir. Ahí meto cualquier cosa que me baje de internet cuando busco cosas nuevas. El vinilo me gusta mucho y compro cuando puedo pero sólo cosas que no tenga en cd. El CD lo uso mucho porque la cadena de mi habitación tiene reproductor de CD, ahora están muy baratos y compro discos en CD. La verdad es que tampoco soy muy purista del sonido.

12. Quina gent destacaries del teu entorn musical en aquests moments?
Hace unas semanas ví a un grupo que me gustó un poco, se llaman Gerard Civat i els Civets. Los ví en el centro cívico La Fontana. No llevan guitarrista, la banda está formada por teclado, bajo y batería. Cantan en catalán. Me sonaron bastante diferentes a todos los grupos aburridotes de la escena folk establecida de Catalunya. También escucho cosas que hacen otros compañeros de gremio como puedes ser tu, Corleone Soul System, etc.

13. I qui destacaries de l'escena més "professional", també en aquests moments?
La verdad es que no estoy muy puesto en grupos actuales. Ahora mismo lo que suena en mi equipo es un concierto de Ron Wood y Keith Richards del año 1974 en Kilburn. En la cadena de la habitación también tengo un directo de The Rolling Stones; “Got live if you want it!”. Últimamente también he estado escuchando un disco de Jeff Buckley “Live At Sin-e” en el que interpreta temas propios y varias versiones sólo con guitarra y voz. Me gusta más que su disco “Grace”, sinceramente. También he disfrutado mucho con el único disco del grupo punk inglés X-Ray Spex, cuyo título es “Germ Free Adolescents”.

14. Quins projectes tens entre mans per al futur més immediat? I quins noms propis hi "sonen " més, si n'hi ha algun?
Bueno, lo único que quiero es tocar en directo lo más a menudo posible. Buscar conciertos es algo que requiere tiempo y suerte. Siempre digo que me gustaría tener a alguien que me hiciera el trabajo sucio y es verdad. A veces es tedioso tratar con los dueños de algunos establecimientos, ja, ja, ja.

15. Segur que m'he oblidat de preguntar-te alguna cosa molt important. Tens via lliure.
Gracias por darme la oportunidad de presentar mi música a los lectores de tu blog. Un abrazo.