Definició de música

La música és física del so aplicada, operada des de la teoria de la informació. Aquesta informació s'entén com a un conjunt d'elements discrets (sons, afinacions de sons, harmònics, relacions de fase, equalitzacions...) que són percebuts com a estímuls pel nostre cervell, i que en si mateixos estan desposseïts de contingut semàntic. Així, en parlar d'estils musicals crec que és molt més correcte parlar de sistemes, subsistemes o conjunts de sistemes formats per sons discrets, més que de llenguatges. I compondre no és sinó generar noves seqüències d'ones.

dijous, de juny 22, 2023

There’s a shadow hanging over me

 

He fet una mínima feina a la vegada en el “Side 1 Stereo” i en la descoberta o preparació de partitures meves a mitges. Això, que no és molt, vol dir: 1) una carpeta on tinc els meus projectes de partitures a mig o per començar; 2) el muntatge dels trossos d’una demo per a produir una demo total força fragmentària i il·lògica, pel «Side»; 3) inserir al «Side» tres demos d’unes peces més o menys acabades i no molt notables per a banda valenciana, fetes per diferents raons; 4) reordenar el «Side» de manera que les set primeres cançons, en el mateix ordre, van seguides de les tres demos de banda valenciana amb el to alterat, de les demos de les dues cançons inacabades (jazz i fragmentària), i finalment de les quatre cançons restants, que ben ordenades flueixen, si bé no estic convençut que les dues darreres siguin tan llargues. De manera que hi ha dues cançons inacabades a recompondre, una cançó de banda mancada d’un mínim final, fer unes sessions d’enregistrament i mescla, i decidir com editar les cançons finals. Tot, per a un disc de rareses que, si arribo a acabar, no publicaria, passant-lo només als amics. I ja passar a compondre només en partitura. Dec un parell de partitures per compromís, i una peça per a cor i orgue està plantejada de manera embrionària, amb prou idees d’orgue. Llavors, acabar de donar forma a dues peces per a cor que vaig idear per a la Massa Coral i que no estan a punt.

Sobre escrits, serien dos relats llargs per a aquest estiu, i a la tardor anar pel llibre de teoria. Igualment, tinc tota una carpeta d’idees plantejades per a narracions. I de fotografia ja només em falta el llibre d’antifotografia, que no em corre pressa.

I reconec que, encara que ja no gravi més, m’agrada viure en un estudi, i almenys aquesta bona vibració m’acompanyarà tota la meva vida.


*****


J.S. Bach va escriure “L’art de La Fuga”. Certament els intuïa. “Just Money” sempre serà un gran tema.


*****


Piotr Fielgen ho va fer molt bé. Recomanació des d’aquí.


*****


«Admito que me parece una buena noticia que se termine "Sálvame", pero expondré mis motivos, porque hace falta un debate que va mucho más allá. El problema con "Sálvame" es que era un programa politizadísimo: unas pocas personas aparecen en una prensa creada sólo para publicitarlas, porque reúnen tres características, 1) son muy ricas; 2) son muy de derechas; 3) son profundamente españolistas (no españolas, sino españolistas, es decir, ideología de estado). Y nos las publicitan exactamente para que las tomemos como modelos. Aunque no sean realmente modelos de nada (yo mismo estoy seguro de que el españolismo tiene mejores militantes que promocionar). También hay otro problema más allá de eso: la limitación estructural de la televisión, que es un modelo unidireccional emisora > receptores, y en la emisora no emiten lo que los receptores quieren, sino lo que los directivos de la emisora opinan que la gente debe opinar. Juntar estas dos cosas nos da el "Sálvame", y no dudéis que el reemplazo que emitan va a ser todavía peor. Por supuesto, dos clarificaciones: ¿significa esto que la gente no tenga derecho a ver algo que simplemente los distraiga? Tienen derecho a distraerse y relajarse. No todo va a ser Ingmar Bergman o análisis textual. La gente necesita divertirse, incluso a bajo nivel. Sí que quizá la gente tiene derecho a hacerlo sin que se la metan doblada, que es lo que hacía el "Sálvame" o lo que hacen incluso en "Operación Triunfo". Es cierto que todo producto de entretenimiento tiene un punto de vista, pero siempre será genial si tratas a tu audiencia como adultos responsables que simplemente quieren pasar el rato, en lugar de tratarlos como animales a los que inculcar lo que no toca. La otra clarificación: yo admito usar Youtube para ver contenido audiovisual en lugar de ver TV, y eso es porque, aunque ya es un sitio muy mediatizado con algoritmos y youtubers y un montón de contenido patrocinado y mucho dale a like y suscríbete... pese a todo, tengo un 1% de control que la TV no me da: puedo "educar" al algoritmo para que no me muestre nunca más determinados canales que no me van a aportar nada; puedo comentar vídeos; puedo denunciar canales con malas intenciones; tengo una herramienta de búsqueda para buscar vídeos sobre algo que me interese; puedo veros a vosotros; puedo ver vídeos sobre guitarras que nunca tendrán cabida en la TV, puedo subir mis vídeos sobre lo que quiera, mientras no infrinja copyrights... No quiere decir que no note al algoritmo trabajando incansablemente, y me gustaría saber de un segundo sitio sin algoritmos. Pero alguna vez que he entrado en Youtube accidentalmente fuera de mi cuenta, he notado la diferencia: Youtube sin educar se parece mucho a Tele5, pero Youtube educado ya se parece un poco más a lo que debería ser. Y por eso lo prefiero, pese a sus limitaciones. Os admito que apagué la TV en 1988 y que poco la he visto desde entonces: no me ofrece nada. A partir de aquí, debate.»


*****


“(En el estudio) todo va de pensar un sonido, trabajarlo y conseguirlo. En comparación, un directo consiste en perder una tarde-noche de tu vida tocando peor que en el disco unas canciones en un escenario ante 15 personas. Suficientemente perverso es que todos me lo pidan.” Sigo pensándolo. Por eso me he hecho escritor: para poder trabajar en casa, por fin.

He estado releyendo mis entrevistas en blogs entre 2005 y 2010, y lo de no poder terminar discos ni concretar un nuevo rumbo debido a conciertos y desmadre de agenda es una constante. He resuelto que 2023 debe ser mi último año caótico. Ya he tomado buenas decisiones y aún me falta una muy compleja por poner en marcha.


*****


He escrit dos correus bons. Dues iniciatives no relacionades que poden ser molt interessants. Temps al temps.

Escriure no ho podré fer fins almenys aquest cap de setmana. Tinc ganes que arribi l’autèntic estiu, i ja només amb la coral el curs es resisteix a anar-se’n. Em preocupa no fer la feina a temps.


*****


El meu comentari sobre el “Shut Down, Vol. 3” serà breu: és el disc perfecte per a posar nerviosa a la gent, i per això m’agrada. Algun dia hauré de fer un segon disc d’Aristòtil-Sud.


*****


Amb una amiga hem tingut una mica de polèmica perquè li ha arribat una notícia falsa que s’ha cregut: la de la mort d’Enrique Iglesias. He investigat, i fa almenys un any que algú en algun despatx intenta “matar-lo” per anticipat, amb un munt de vídeos que regularment el “maten”. No soc fan d’ell ni ho seré mai, però tot plegat no m’ha agradat, perquè no deu ser gens agradable llegir una vegada i una altra en premsa que t’has mort. Un altre tema és que aquest que us poso sempre serà el meu vídeo favorit d’ell: https://www.youtube.com/watch?v=MVs-Y9mh9xQ&t=12s


*****


Why does exist New York but not New Ibérico, New Dulce or New Serrano?

And why San Francisco is not a farm full of honey?

Said this, I wanted to go to Baltimore but I ended in Baltiless.

Kansas is so tiring…

I went to Chicago and all I could hear was Illinoise.

And this is true: there’s Saint Louis (Missouri, USA) and there’s Sainte Colombe (Occitania)… but I can’t find Sainte Trottinette!